Chcecie zdjąć krzyże? Czy wyście ogłupieli do reszty? Czy wyście powariowali? Czy każdy, komu przyszedł do głowy tak szalony pomysł dostał doniczką w głowę?
Najwyraźniej tak. Przyłączam się więc do głosów licznych polskich duchownych, jak i również pana Terlikowskiego, w sprawie zostawienia krzyży w jakże świętym spokoju. Spokój jest jak sacrum i należałoby go pielęgnować.
Z oburzeniem przyglądałem się rozwojowi sprawy wniesionej przez niejaką Finkę zamieszkującą we Włoszech, która, zamiast cierpliwie znosić obecność krzyża w klasach szkoły, do której uczęszczają jej dzieci, wniosła sprawę do Trybunału w Strasburgu, a była to sprawa o zdjęcie krzyży w jej szkole.
Po pierwsze, nie wiem, dlaczego tej komunistce przeszkadza krzyż. Przecież to nie tylko symbol naszej religii katolickiej. Jest to również symbol anglikanizmu, protestantyzmu itd. a gdyby nie głupi upór Świadków Jehowy, uparcie trzymających się oryginalnego dekalogu, zapewne byłby również ich symbolem.
Po drugie, należy jak najszybciej stłamsić głosy sprzeciwu wobec krzyży podnoszone przez kryptokomunistów. Ci ludzie bowiem zaczynają od niewinnych kroków, ale już połączyli swoje siły z liberałami, gejami, Żydami i masonami, przy czym często osoby te zaliczają się do wszystkich tych nikczemnych grup jednocześnie. Podobno nawet geje, wbrew swojej dewiacji, zachęcani są do stosunków seksualnych z kobietami pochodzenia żydowskiego, by zasilać efektywnie szeregi tych grup w przyszłości. Największą sztuczką diabła było przekonanie ludzi, że go nie ma, a drugą sztuczką było rozgoszczenie się w zepsutych sercach wspomnianych wyżej grup- całe szczęście Kościół Katolicki, jedyna siła dobra we wszechświecie, umie wskazać wiernym Źródło Wszelkiego Zła.
Ostatnio do ataków na wszystko, co święte, dołączyło się też stowarzyszenie ateistów. Nie trudno stwierdzić, że Żydzi są obecni także w tej grupie. Ogólnie rzecz biorąc, jedynym celem tych wszystkich ludzi jest wyrugowanie boga z życia publicznego, a ostatecznie także prywatnego. Może sami nie są tego świadomi i zarzekają się, że chodzi im tylko o krzyże w instytucjach świeckich, ale szatan steruje nimi bardzo dobrze i wszyscy oni, jakby mimo woli, zrzeszają się wokół projektu zniszczenia Boga.
Nie można przecież pozwolić na to, by metoda invitro została zalegalizowana! Oni zaś dążą również do tego. Owszem, ludzie zepsuci, słudzy szatana, nie zważają na boskie prawo (dyktowane najwierniej przez nas), ale czy głosy takich grzeszników powinny być brane pod uwagę? Już raz politycy pod naciskiem tych wszechobecnych grup, zalegalizowali sprzedaż środków antykoncepcyjnych. Nie pozwólmy na takie rozpasanie się szatana! To my mamy misję głoszenia jedynej prawdy, i każdy, czy jakiś cholerny ateista, czy jakiś tam agnostyk, ma obowiązek nawrócić się i nie korzystać ze śmiertelnie grzesznych wynalazków.
Kryptokomuniści, którzy teraz domagają się zdjęcia krzyża w szkołach, chcą na nowo przywrócić porządek komunistyczny. A jak on wyglądał, wiadomo. Gdy pozwolimy im na to, natychmiast zaczną burzyć kościoły, podpalać krzyże i kapliczki na w pobliżu dróg, zrywać ludziom krzyżyki z szyj i dusić starsze panie ich chustami. Udają niewinnych i miłych, ale w zaciszu swoich domów uwalniają swoje szatańskie zapędy, zwabiając muszki owocówki wonią cytryn, tylko po to, by z premedytacją zabić je kapciami. Wejdźcie kiedyś do domu ateisto-żydo-masono-gejo-liberała, a uwierzycie- są tam całe cmentarze niewinnych zwierzątek- muszek owocówek.
Widać już efekty zrealizowanych celów szatana. Codziennie w jakimś domu nasienie nie łączy się z jajem. Codziennie ktoś kładzie obok siebie mąkę i jaja, a mąka wysypuje się, czyli psuje się naleśnik. Codziennie ktoś bierze ibuprom, codziennie ktoś korzysta z przeszczepów… a przepraszam, w tej akurat sprawie Bóg zmienił zdanie.
Wychowujemy pokolenia nowych hitlerowców, którzy tylko czekają na legalizację aborcji, po to, by z wielką, demoniczną radością, zabijać wszystkie płody, które pojawią się w łonach kobiet.
Teraz chcą tylko zdjąć krzyże. Tylko? To jeden z wielu kroków, a jak dobrze wiemy, pusta ściana to symbol bezbożnictwa. Podobnie, jak każdy przedmiot nie poświęcony przez kapłana skazany jest na zagładę. Teraz tylko krzyż jest naszą nadzieją. Jako symbol walki o wolność. Jako symbol odbierania wolności bezbożnikom. Jako symbol wyrugowania innych, zwodniczych religii i sekt. Jako symbol opiewanego przez nas sadomasochizmu. Oczywiście, Kościół także czynił błędy, ale w ostatecznym rozrachunku było to dobre, ponieważ dzięki nim przetrwał. Tak więc krzyż MA OBOWIĄZEK kojarzyć się jedynie pozytywnie! Nie pozwólmy na zdejmowanie krzyży w szkołach! Gdy on zniknie, zachowanie uczniów natychmiast się pogorszy, a póki wisi, wisi nam to, że innych… bolą krzyże.
Serca wam błogosławię
Abp. Juliusz Piec
środa, 30 grudnia 2009
niedziela, 27 grudnia 2009
Komentarze do "Debaty neutralnościowej"- część 3
Jeden z dyskutantów, jak sam przyznał, były ateista, bronił w imię „pluralizmu, wolności i tolerancji” wieszania krzyży w klasach, podkreślając, że składający petycję nie doceniają jego znaczenia.
Błagając również wolności dla katolików i manifestowania publicznie swoich poglądów.
Z osłupieniem wpatrywałem się w monitor i zastanawiałem się, czy ten człowiek sam wie, co mówi. Nikt nie zabrania katolikom manifestowania swojej wiary- czy to publicznie, czy prywatnie, o ile możliwa jest „prywatna MANIFESTACJA”. Po drugie, wolność nie należy się jedynie katolikom, ale również innym wyznaniom i osobom niewierzącym. Wolność jest- każdy może wierzyć w co chce i mówić o tym otwarcie- każdy może też robić to, co uważa za słuszne, o ile jego działania nie krzywdzą i nie dyskryminują innych. Wieszanie krzyży w klasach to symboliczna dyskryminacja osób nie-katolików- daje wolność katolikom, godząc jednak w wolność innych, więc nie jest już właściwie wolnością, a rozpuszczeniem i przyzwyczajeniem się do nadmiernych przywilejów.
Krzyż ma takie znaczenie, jakie mu się przypisuje- jest jednak przede wszystkim symbolem katolicyzmu. Taki, jaki wisi w klasach, jest symbolem tej religii, i nie żadnej innej- protestantyzmu, anglikanizmu, czy jakiegokolwiek innego wyznania. Wmawianie sobie innych interpretacji i konotacji innych, niż religijne, to właśnie nic więcej, jak oszukiwanie siebie i innych. To tak, jakby złodziej przekonywał, że jego kradzieże są czymś więcej, niż kradzieżami, bo dzięki nim wspomaga finansowo swoją rodzinę. Wielu ludzi ma sentyment do krzyża, ponieważ walcząc o wolność religijną, a właściwie obrządkowo-sentymentalną mieli go na uwadze. Ludzie nieprzekonani do religii, w tym katolickiej, widzą w nim jednak coś więcej- kojarzy on się z katolicyzmem, a katolicyzm oprócz kolęd, wigilii, zaadoptowanej pogańskiej choinki, pieśni, miłego papieża i niedzielnej atmosfery ma również mnóstwo ciemnych kart. Osobom niewierzącym krzyż bardzo często jest symbolem… katolicyzmu, co chyba nie jest dziwne, a ten to dla nich uosobienie dogmatyzmu. Ciemne karty Kościoła są też dziedzictwem historycznym, więc należy się trochę obiektywizmu. Krzyż tak naprawdę nie jest obojętny- tak samo, jak komuś może się kojarzyć dobrze, tak komuś ma prawo kojarzyć się źle. Istnieje prawo do manifestacji swoich skojarzeń i wszelkich poglądów, ale nie poprzez ostentacyjne wywieszanie w każdej klasie symbolu dominującej religii, czy innego systemu idei. Poza tym każdy wierzący może nosić na szyi swój symbol i dyskutować na tematy światopoglądowe oraz mieć swoje zdanie. To jest wolność. Nie liczy się to, ilu jest wyznawców tej, czy innej religii, albo ilu jest ateistów. Demokracja to władza ludu- jest to faktem, ale lud powinien się wzajemnie szanować. Mając to na uwadze, żadna część ludu nie powinna oczekiwać od warstwy rządzącej, by ta dawała przywileje im, odbierając je drugim. Politycy powinni reagować na wszelki rodzaj dyskryminacji, a poza tym dbać o to, co wspólne dla wszystkich, czyli np. dobry poziom życia obywatela. Religie zazwyczaj zakazują robienia czegoś, tak więc ustalając prawo do rzeczy zakazanych przez religię nie sposób naruszyć wolności ludzi wierzących- ponieważ nie zmusza się ich do korzystania np. z metody invitro, skoro wiara im zakazuje. Nie zauważam natomiast próby wprowadzenia wolności do zabójstw, albo kradzieży, ponieważ szeroko rozumiana uczciwość jest fundamentem dla wszystkich ludzi. Tylko religia może wymagać czegoś, co nie jest związane z moralnością, ale ustalone pod kątem dogmatów.
Jeśli wiara jest wystarczająco silna, a Pan Bóg jest wszędzie, również w sercach wierzących, niepotrzebne jest wywieszanie wszędzie symbolu ich religii. Niepotrzebne jest wprowadzanie np. zakazu sprzedaży prezerwatyw. To test wiary. Jeżeli jest mocna, mimo prawnych możliwości, oni nie zdobędą się na korzystanie z rzeczy zabronionych przez religię. Czyżby jednak krzyż był ostatnim bastionem katolicyzmu? Zdaje się, że tak. Statystyki wyraźnie pokazują, że większość Polaków godzi się wbrew naukom Kościoła na invitro, środki antykoncepcyjne itp. Tak, jak w czasach wynalezienia środków przeciwbólowych, nie zgadzano się z papieżem potępiającym je. Chrześcijańskie wartości- mieszanka miłosierdzia z wizją piekielną dla innowierców, niewskazanym myśleniem, gloryfikacją cierpienia i hamowaniem wszelkiego postępu- to zabójcza mieszanka, która staje się coraz mniej zabójcza, bo ludzie z reguły wyłuskują z chrześcijaństwa to, co dobre, a odrzucają wsteczną resztę. Wtedy co nam zostaje? Idee antyku, które z resztą Jezus przyjął, ale nieco zmodyfikował wymyślając ognie piekielne i wydłubywanie oczu. W takim razie, katolicy broniąc krzyża bronią pokazowości i swoich etykietek, bo tylko one im pozostały. Tak, czy siak, wraca do nas humanizm i otwarcie na to, co dla nas wszystkich wspólne- a tym elementem nie jest facet wiszący na dwóch belkach, który z rozkazu miłościwego stwórcy świata, koniecznie musiał być torturowany i zabity, a my mamy czuć się winni za wszystko, co Kościół uzna za grzech.
Błagając również wolności dla katolików i manifestowania publicznie swoich poglądów.
Z osłupieniem wpatrywałem się w monitor i zastanawiałem się, czy ten człowiek sam wie, co mówi. Nikt nie zabrania katolikom manifestowania swojej wiary- czy to publicznie, czy prywatnie, o ile możliwa jest „prywatna MANIFESTACJA”. Po drugie, wolność nie należy się jedynie katolikom, ale również innym wyznaniom i osobom niewierzącym. Wolność jest- każdy może wierzyć w co chce i mówić o tym otwarcie- każdy może też robić to, co uważa za słuszne, o ile jego działania nie krzywdzą i nie dyskryminują innych. Wieszanie krzyży w klasach to symboliczna dyskryminacja osób nie-katolików- daje wolność katolikom, godząc jednak w wolność innych, więc nie jest już właściwie wolnością, a rozpuszczeniem i przyzwyczajeniem się do nadmiernych przywilejów.
Krzyż ma takie znaczenie, jakie mu się przypisuje- jest jednak przede wszystkim symbolem katolicyzmu. Taki, jaki wisi w klasach, jest symbolem tej religii, i nie żadnej innej- protestantyzmu, anglikanizmu, czy jakiegokolwiek innego wyznania. Wmawianie sobie innych interpretacji i konotacji innych, niż religijne, to właśnie nic więcej, jak oszukiwanie siebie i innych. To tak, jakby złodziej przekonywał, że jego kradzieże są czymś więcej, niż kradzieżami, bo dzięki nim wspomaga finansowo swoją rodzinę. Wielu ludzi ma sentyment do krzyża, ponieważ walcząc o wolność religijną, a właściwie obrządkowo-sentymentalną mieli go na uwadze. Ludzie nieprzekonani do religii, w tym katolickiej, widzą w nim jednak coś więcej- kojarzy on się z katolicyzmem, a katolicyzm oprócz kolęd, wigilii, zaadoptowanej pogańskiej choinki, pieśni, miłego papieża i niedzielnej atmosfery ma również mnóstwo ciemnych kart. Osobom niewierzącym krzyż bardzo często jest symbolem… katolicyzmu, co chyba nie jest dziwne, a ten to dla nich uosobienie dogmatyzmu. Ciemne karty Kościoła są też dziedzictwem historycznym, więc należy się trochę obiektywizmu. Krzyż tak naprawdę nie jest obojętny- tak samo, jak komuś może się kojarzyć dobrze, tak komuś ma prawo kojarzyć się źle. Istnieje prawo do manifestacji swoich skojarzeń i wszelkich poglądów, ale nie poprzez ostentacyjne wywieszanie w każdej klasie symbolu dominującej religii, czy innego systemu idei. Poza tym każdy wierzący może nosić na szyi swój symbol i dyskutować na tematy światopoglądowe oraz mieć swoje zdanie. To jest wolność. Nie liczy się to, ilu jest wyznawców tej, czy innej religii, albo ilu jest ateistów. Demokracja to władza ludu- jest to faktem, ale lud powinien się wzajemnie szanować. Mając to na uwadze, żadna część ludu nie powinna oczekiwać od warstwy rządzącej, by ta dawała przywileje im, odbierając je drugim. Politycy powinni reagować na wszelki rodzaj dyskryminacji, a poza tym dbać o to, co wspólne dla wszystkich, czyli np. dobry poziom życia obywatela. Religie zazwyczaj zakazują robienia czegoś, tak więc ustalając prawo do rzeczy zakazanych przez religię nie sposób naruszyć wolności ludzi wierzących- ponieważ nie zmusza się ich do korzystania np. z metody invitro, skoro wiara im zakazuje. Nie zauważam natomiast próby wprowadzenia wolności do zabójstw, albo kradzieży, ponieważ szeroko rozumiana uczciwość jest fundamentem dla wszystkich ludzi. Tylko religia może wymagać czegoś, co nie jest związane z moralnością, ale ustalone pod kątem dogmatów.
Jeśli wiara jest wystarczająco silna, a Pan Bóg jest wszędzie, również w sercach wierzących, niepotrzebne jest wywieszanie wszędzie symbolu ich religii. Niepotrzebne jest wprowadzanie np. zakazu sprzedaży prezerwatyw. To test wiary. Jeżeli jest mocna, mimo prawnych możliwości, oni nie zdobędą się na korzystanie z rzeczy zabronionych przez religię. Czyżby jednak krzyż był ostatnim bastionem katolicyzmu? Zdaje się, że tak. Statystyki wyraźnie pokazują, że większość Polaków godzi się wbrew naukom Kościoła na invitro, środki antykoncepcyjne itp. Tak, jak w czasach wynalezienia środków przeciwbólowych, nie zgadzano się z papieżem potępiającym je. Chrześcijańskie wartości- mieszanka miłosierdzia z wizją piekielną dla innowierców, niewskazanym myśleniem, gloryfikacją cierpienia i hamowaniem wszelkiego postępu- to zabójcza mieszanka, która staje się coraz mniej zabójcza, bo ludzie z reguły wyłuskują z chrześcijaństwa to, co dobre, a odrzucają wsteczną resztę. Wtedy co nam zostaje? Idee antyku, które z resztą Jezus przyjął, ale nieco zmodyfikował wymyślając ognie piekielne i wydłubywanie oczu. W takim razie, katolicy broniąc krzyża bronią pokazowości i swoich etykietek, bo tylko one im pozostały. Tak, czy siak, wraca do nas humanizm i otwarcie na to, co dla nas wszystkich wspólne- a tym elementem nie jest facet wiszący na dwóch belkach, który z rozkazu miłościwego stwórcy świata, koniecznie musiał być torturowany i zabity, a my mamy czuć się winni za wszystko, co Kościół uzna za grzech.
Komentarze do "Debaty neutralnościowej"- część 2
Państwo nie jest samodzielnym, autonomicznym bytem, który zawiesza w klasach krzyże, albo wymalowuje przystanki autobusowe. Państwo to szerokie pojęcie, ale nie sposób nie zauważyć, że lubimy mówić o nim jak o państwie PRAWA. Podstawą całego prawa w państwie jest natomiast konstytucja, która jasno stwierdza neutralność światopoglądową państwa. Bez sensu jest zatem spór o to, czy szkoła jest instytucją państwową, czy publiczną. Instytucje publiczne nie mogą funkcjonować w oderwaniu od państwowego prawa i jego fundamentu- konstytucji. Jeśli tak, sprawą oczywistą jest uznanie wieszania krzyża w każdej klasie za czyn niezgodny z konstytucją. Konotacje historyczne są często kwestią przypadku- każda religia ma symbol, który jest w stanie pomóc w braku strachu przed śmiercią w obliczu wojny. Każde państwo było w przeszłości terenem mieszkańców o bardzo jednolitych poglądach, więc jednoczenie się przy ich symbolu było zjawiskiem oczywistym. Problem tkwi w tym, że historii uczy się na lekcjach historii- w klasie historycznej wiesza się również obrazy postaci i symbole mające z nią związek. W zasadzie, każda klasa będąca pomieszczeniem, w którym uczy się konkretnego przedmiotu jest przestrzenią zawierającą określoną symbolikę.
Zapomina się również o tym, że historia tworzy się nadal dzięki nowym ustaleniom, takim, jak np. konstytucja i nowym wynalazkom, takim jak świeckość. Pluralizm, dzięki któremu można dziś podjąć debatę nie jest dziełem chrześcijaństwa, ale epoki Oświecenia. Czy jesteśmy więc gotowi, w ramach wdzięczności, wieszać w każdej klasie każdej szkoły obrazy myślicieli Oświecenia? Zaraz obok godła?
Nie sądzę. Czym jest zatem ostentacyjne wywieszanie krzyża w klasie? Jest zawieszaniem go przez ludzi wychowanych w określonej tradycji, będących na bakier z obiektywną wiedzą odnośnie chrześcijaństwa, ludzi myślących, że owo wyznanie ma więcej plusów, niż minusów. Zapał, którym kierują się osoby wieszające krzyże jest motywacją czysto religijną z nieudolną próbą racjonalizacji. Niemniej, ludzie mają prawo do wyznawania różnych religii i do nie wyznawania żadnej.
Istnieją również symbole ateizmu, których wieszanie w klasie z własnej inicjatywy jest bezsensowne. Bez sensu jest też wieszanie tam jakiegokolwiek innego symbolu konkretnej ideologii, religii, czy jednego założenia, bo ateizm nie jest spójnym systemem idei, ale pojedynczym założeniem, które może pociągać za sobą takie nurty, jak humanizm, ale po prostu nie musi. Jak słusznie zauważył jeden z dyskutantów, religii w Polsce jest ok. 200. W Polsce żyją też niewierzący. Jeśli zdarzy się, że dana szkoła będzie miejscem edukacji wyznawców wszystkich tych religii- czy mogą oni zapełnić ściany swoimi symbolami, tak, by zabrakło miejsca na tablicę? Przecież nie tylko ateiści są przeciwko wieszaniu symboli religijnych i niereligijnych w klasach- w tym gronie są także wierzący, ponieważ nie chodzi tu o batalię między wierzącymi a niewierzącymi, ale o neutralność światopoglądową. Ateizm ma swoje symbole i nie jest nim pusta ściana. Pusta ściana w piwnicy nie jest symbolem ateizmu, a przecież krzyż wywieszony w tym miejscu mógłby sprzyjać pomyślnemu kiszeniu się ogórków. Poruszamy się jedynie w oparach absurdu i nieżyciowych założeń, ponieważ chrześcijanin dobrze wie, że nikt nie jest na tyle szalony, żeby samemu zawieszać w klasie symbol związany z jego poglądami. Może tylko chrześcijan na to stać. Tym bardziej jest to mało prawdopodobne, by ktoś tak uczynił, skoro zaraz będą pytania: kto to zrobił? I okaże się, że to jeden zastraszony uczeń, jeden procent na sto, wyznający pedrifileterianizm.
To proste- demokracja jest władzą większości w tym sensie, że ona decyduje o wyborze rządu i prezydenta. Ci jednak ustalając konstytucję nie pytają się o zdanie ludu. Konstytucja stwierdza neutralność światopoglądową- trzeba ją egzekwować na wszystkich polach. Większość ludu nie może dyskryminować mniejszości w żaden sposób, również symboliczny. A krzyż w klasie mimo nagle wyciąganych zaszłości historycznych, ma konotacje przede wszystkim religijne, i wisi obok godła, lub nad drzwiami, nie zaś na szyjach wierzących. Państwo nie musi zabraniać czegoś kategorycznie i stanowczo. Wystarczy dobrze zinterpretować jasne zasady: nie ma dyskryminacji wtedy, gdy inni jej nie odczuwają, a ona nie stanie się czymś iluzorycznym tylko dlatego, że większość stwierdzi, iż mniejszość NIE POWINNA jej odczuwać. Jeśli koniecznie potrzebujesz krzyża w klasie, może zawieś go we wszystkich możliwych miejscach? Jak na razie, jest on tylko symbolem związanym z katolicyzmem i nie wpływa pozytywnie na zachowanie uczniów.
Zapomina się również o tym, że historia tworzy się nadal dzięki nowym ustaleniom, takim, jak np. konstytucja i nowym wynalazkom, takim jak świeckość. Pluralizm, dzięki któremu można dziś podjąć debatę nie jest dziełem chrześcijaństwa, ale epoki Oświecenia. Czy jesteśmy więc gotowi, w ramach wdzięczności, wieszać w każdej klasie każdej szkoły obrazy myślicieli Oświecenia? Zaraz obok godła?
Nie sądzę. Czym jest zatem ostentacyjne wywieszanie krzyża w klasie? Jest zawieszaniem go przez ludzi wychowanych w określonej tradycji, będących na bakier z obiektywną wiedzą odnośnie chrześcijaństwa, ludzi myślących, że owo wyznanie ma więcej plusów, niż minusów. Zapał, którym kierują się osoby wieszające krzyże jest motywacją czysto religijną z nieudolną próbą racjonalizacji. Niemniej, ludzie mają prawo do wyznawania różnych religii i do nie wyznawania żadnej.
Istnieją również symbole ateizmu, których wieszanie w klasie z własnej inicjatywy jest bezsensowne. Bez sensu jest też wieszanie tam jakiegokolwiek innego symbolu konkretnej ideologii, religii, czy jednego założenia, bo ateizm nie jest spójnym systemem idei, ale pojedynczym założeniem, które może pociągać za sobą takie nurty, jak humanizm, ale po prostu nie musi. Jak słusznie zauważył jeden z dyskutantów, religii w Polsce jest ok. 200. W Polsce żyją też niewierzący. Jeśli zdarzy się, że dana szkoła będzie miejscem edukacji wyznawców wszystkich tych religii- czy mogą oni zapełnić ściany swoimi symbolami, tak, by zabrakło miejsca na tablicę? Przecież nie tylko ateiści są przeciwko wieszaniu symboli religijnych i niereligijnych w klasach- w tym gronie są także wierzący, ponieważ nie chodzi tu o batalię między wierzącymi a niewierzącymi, ale o neutralność światopoglądową. Ateizm ma swoje symbole i nie jest nim pusta ściana. Pusta ściana w piwnicy nie jest symbolem ateizmu, a przecież krzyż wywieszony w tym miejscu mógłby sprzyjać pomyślnemu kiszeniu się ogórków. Poruszamy się jedynie w oparach absurdu i nieżyciowych założeń, ponieważ chrześcijanin dobrze wie, że nikt nie jest na tyle szalony, żeby samemu zawieszać w klasie symbol związany z jego poglądami. Może tylko chrześcijan na to stać. Tym bardziej jest to mało prawdopodobne, by ktoś tak uczynił, skoro zaraz będą pytania: kto to zrobił? I okaże się, że to jeden zastraszony uczeń, jeden procent na sto, wyznający pedrifileterianizm.
To proste- demokracja jest władzą większości w tym sensie, że ona decyduje o wyborze rządu i prezydenta. Ci jednak ustalając konstytucję nie pytają się o zdanie ludu. Konstytucja stwierdza neutralność światopoglądową- trzeba ją egzekwować na wszystkich polach. Większość ludu nie może dyskryminować mniejszości w żaden sposób, również symboliczny. A krzyż w klasie mimo nagle wyciąganych zaszłości historycznych, ma konotacje przede wszystkim religijne, i wisi obok godła, lub nad drzwiami, nie zaś na szyjach wierzących. Państwo nie musi zabraniać czegoś kategorycznie i stanowczo. Wystarczy dobrze zinterpretować jasne zasady: nie ma dyskryminacji wtedy, gdy inni jej nie odczuwają, a ona nie stanie się czymś iluzorycznym tylko dlatego, że większość stwierdzi, iż mniejszość NIE POWINNA jej odczuwać. Jeśli koniecznie potrzebujesz krzyża w klasie, może zawieś go we wszystkich możliwych miejscach? Jak na razie, jest on tylko symbolem związanym z katolicyzmem i nie wpływa pozytywnie na zachowanie uczniów.
Komentarze do "Debaty neutralnościowej"- część 1
Po dłuższym czasie nieobecności pojawiam się znów i tym razem zamieszczam moje komentarze do "Debaty neutralnościowej", którą mamy okazję zobaczyć na Youtube.
Religie i inne totalitarne, dogmatyczne ideologie rozpasają się, gdy nie mają nad sobą bata w postaci braku monopolu naprawdę- bata ustalonego odgórnie. Tak samo było z katolicyzmem, który póki nie miał nad sobą tego bata, hulał i dokonywał przemocy, tępiąc konkurencyjne zabobony i racjonalistów. Zmiany przyniosło przede wszystkim Oświecenie, w wyniku czego wyrosło coś takiego, jak pluralizm. Dlatego dziś nikt nie zabije kogoś zdejmującego krzyż, choć obawiam się, że w średniowieczu byłoby to możliwe, gdyż możliwe były jeszcze bardziej makabryczne rzeczy. Mamy inną historię w Europie, inną gdzie indziej. Zmiany kulturowe nie dotykają zawsze całego globu i dlatego możemy mówić o cywilizacji europejskiej. Historia jest taka, że Kościołowi wolno było coraz mniej, ponieważ coraz więcej było wiedzy, chęci wolności, samodzielnego myślenia (być może piszę to nawet w dobrej kolejności przyczynowo-skutkowej), a więc generalnie coraz częściej rodziły się różne formy sprzeciwu wobec zatwardziałego dogmatyzmu; dzięki temu stawał się coraz mniej zatwardziały- a może nosił w sobie coraz mniej równie skostniałych dogmatów. Chrześcijaństwo zaadoptowało niektóre idee antyku, choć nawet zniekształciło je trochę. Nie trzeba było tych zniekształceń, by po stuleciach absurdu dokonać pewnych postępów w relacjach zmyślony bóg-człowiek. Wystarczyło kontynuować zalążki humanizmu w starożytności i podobny pułap mielibyśmy być może wcześniej- zamiast krucjat, czy Inkwizycji ciągnącej się od wieku dwunastego do osiemnastego. Koncepcja człowieka? Stanowisko to zostało dobrze wypracowane przez humanizm- wszelkie „zasługi” Kościoła miały miejsce dzięki naciskom sił opozycyjnych. To dzięki nim nie mamy już przemocy religijnej. Historia ta zupełnie nie dotyczy regionów takich, jak Irak- tam ludzie są właściwie na poziomie naszego europejskiego średniowiecza, przynajmniej jeśli chodzi o mentalność. Totalitaryzm świetnie sprzyja fundamentalizmom religijnym.
A dwa dni odpoczynku? Nie jest to przypadek, że mamy je właśnie w sobotę i niedzielę, ale dla trzeźwo myślącego człowieka jest przypadkiem, że tzw. autor natchniony właśnie te dni uznał za wolne od pracy. Przypadek ten przyjął się i stał się regułą opartą na tym przypadku. Dni wolne od pracy są potrzebne nie tylko ze względu na oddawanie czci bogu, ale także na ludzkie zdrowie. To, czy mają miejsce wtedy, czy kiedy indziej jest obojętne, ale skoro już są to sobota i niedziela, po co na siłę to zmieniać? Nie ma to znaczenia, ale po co? A może paradoksalnie jest to najlepsze rozwiązanie?
Religie i inne totalitarne, dogmatyczne ideologie rozpasają się, gdy nie mają nad sobą bata w postaci braku monopolu naprawdę- bata ustalonego odgórnie. Tak samo było z katolicyzmem, który póki nie miał nad sobą tego bata, hulał i dokonywał przemocy, tępiąc konkurencyjne zabobony i racjonalistów. Zmiany przyniosło przede wszystkim Oświecenie, w wyniku czego wyrosło coś takiego, jak pluralizm. Dlatego dziś nikt nie zabije kogoś zdejmującego krzyż, choć obawiam się, że w średniowieczu byłoby to możliwe, gdyż możliwe były jeszcze bardziej makabryczne rzeczy. Mamy inną historię w Europie, inną gdzie indziej. Zmiany kulturowe nie dotykają zawsze całego globu i dlatego możemy mówić o cywilizacji europejskiej. Historia jest taka, że Kościołowi wolno było coraz mniej, ponieważ coraz więcej było wiedzy, chęci wolności, samodzielnego myślenia (być może piszę to nawet w dobrej kolejności przyczynowo-skutkowej), a więc generalnie coraz częściej rodziły się różne formy sprzeciwu wobec zatwardziałego dogmatyzmu; dzięki temu stawał się coraz mniej zatwardziały- a może nosił w sobie coraz mniej równie skostniałych dogmatów. Chrześcijaństwo zaadoptowało niektóre idee antyku, choć nawet zniekształciło je trochę. Nie trzeba było tych zniekształceń, by po stuleciach absurdu dokonać pewnych postępów w relacjach zmyślony bóg-człowiek. Wystarczyło kontynuować zalążki humanizmu w starożytności i podobny pułap mielibyśmy być może wcześniej- zamiast krucjat, czy Inkwizycji ciągnącej się od wieku dwunastego do osiemnastego. Koncepcja człowieka? Stanowisko to zostało dobrze wypracowane przez humanizm- wszelkie „zasługi” Kościoła miały miejsce dzięki naciskom sił opozycyjnych. To dzięki nim nie mamy już przemocy religijnej. Historia ta zupełnie nie dotyczy regionów takich, jak Irak- tam ludzie są właściwie na poziomie naszego europejskiego średniowiecza, przynajmniej jeśli chodzi o mentalność. Totalitaryzm świetnie sprzyja fundamentalizmom religijnym.
A dwa dni odpoczynku? Nie jest to przypadek, że mamy je właśnie w sobotę i niedzielę, ale dla trzeźwo myślącego człowieka jest przypadkiem, że tzw. autor natchniony właśnie te dni uznał za wolne od pracy. Przypadek ten przyjął się i stał się regułą opartą na tym przypadku. Dni wolne od pracy są potrzebne nie tylko ze względu na oddawanie czci bogu, ale także na ludzkie zdrowie. To, czy mają miejsce wtedy, czy kiedy indziej jest obojętne, ale skoro już są to sobota i niedziela, po co na siłę to zmieniać? Nie ma to znaczenia, ale po co? A może paradoksalnie jest to najlepsze rozwiązanie?
Subskrybuj:
Posty (Atom)